Rozdział 11

Szli za droidami już prawie cały dzień ,niebo zaczynało robić się pomarańczowe ,ale mimo późnej pory dnia nadal było ciepło i duszno ,no ale czego innego można się spodziewać po tropikalnej dżungli? Ahsoka szła na przodzie ,żeby się upewniać ,że nie zgubią droidów ani nie zostaną złapani. Była już zmęczona i obolała a niczego nie ułatwiały jej warunki w lesie ,już kilka razy musieli przedzierać się przez krzaki ,które dodatkowo ich podrapały i poszarpały im ,i tak już zniszczone ubrania. Ubrania Tano były w większej części podarte ,jej tunika była postrzępiona i w tej chwili sięgała jedynie do jej pępka ,legginsy były porozdzierane i w wielu miejscach podziurawione ,nie wspominając o tym ,że jakiś czas temu zaplątała się w krzaki ,w których zostały jej buty ,nie mieli czasu ich wyciągać więc teraz chodziła boso. Po prostu świetnie ,cały czas w stopy wbijały jej się kamienie ,gałęzie i czasami kolce ,normalnie wakacje życia. Poza tym mimo prowizorycznych opatrunków czuła ,że z niektórych ran na nowo spływa jej krew. Starała się jak mogła nie okazywać słabości ale w prawie całym ciele czuła ból jakby jej mięśnie płonęły. Nie może teraz wyjść na słabą ,nie podda się ,zaszli za daleko ,żeby teraz zrezygnować. Było już ciemno kiedy gdzieś z lewej usłyszała pierwsze strzały ,nie wiedziała czy się z tego powodu cieszyć czy wręcz na odwrót. Przecisnęli się pomiędzy drzewami i ukryli za krzakami ,znajdowali się teraz na brzegu lasu. Zobaczyli niedaleko siebie grupkę klonów a z lasu wychodziły droidy ,w powietrzu latały strumienie niebieskiej i czerwonej plazmy ,kilkadziesiąt metrów dalej był statek zaopatrzeniowy i placówka Republiki. Jeżeli droidy przegrają to oboje będą uratowani. Ahsoka czułasię winna ,że zamiast cokolwiek zrobić i pomóc chowa się za krzakami ,z drógiej strony nie miała żadnej broni ,jakby teraz chciała coś zrobić pewnie dołożyła by tylko problemów ,więc siedziała za tymi krzakami a obok Jake przyglądał się walce ,pewnie pierwszy raz widział coś takiego na oczy ,dla niej to już było wpisane w codzienność. Westchnęła cicho widząc jak pada pierwsza kolumna droidów. Może to nie potrwa tak długo? Nagle wyprostowała się wyczuwając w Mocy znajomą obecność i to bardzo blisko ,zanim zdążyła zorientować o co chodzi ze statku wybiegł brązowowłosy chłopak z niebieskim mieczem świetlnym w dłoni. Chase! To był chyba cud. Natychmiast poczuła się lepiej widząc swojego przyjaciela. Uśmiechnęła się pod nosem widząc jak chłopak rozczłonkował jednego z robotów.
-Znasz go?-usłyszała z boku szept Jake'a.
-I to aż za dobrze.-odpowiedziała z błyskiem w oku.
Chyba jeszcze nigdy nie cieszyła się aż tak bardzo widząc tego głupka. Zanim się obejrzała było już po walce ,droidów chyba nie było aż tak wiele ,jak na początku się wydawało. Już chciała wyjść z ukrycia kiedy nad sobą usłyszała szelest.
-Hej!-rozległ się ostry głos klona-A wy tu skąd?-zapytał piorunując oboje uciekinierów wzrokiem.
Wyszło na to ,że nie rozpoznał Ahsoki ,nie dziwiła się temu szczególnie ,że na pewno nigdy z nim nie pracowała. Podniosła się z ziemi mimo protestu jej nóg.
-Jestem komandor Tano ,padawanka generała Skywalkera...-zaczęła ale przerwał jej Chase ,który zmaterializował się z nikąd.
-Ahsoka!-przeskoczył przez krzaki i przytulił ją-Żyjesz!
Okazywanie takich uczuć przy żołnierzach może nie było wskazane ale oboje mieli to gdzieś ,nikt im nic nie zrobi za to ,że się przyjaźnią.
-Żyję ,mnie się tak łatwo nie pozbędziesz...-mimo całego zmęczenia zaśmiała się.
-Nie mam zamiaru złośnico.-odpowiedział Chase i przyjrzał się jej krytycznie-Wyglądasz...-zaczął ale zabrakło mu określenia.
Przyglądał się jej pełnymi niedowierzania oczami. Przecież to zaledwie kilka dni ,jak można kogoś doprowadzić do takiego stanu w tak krótkim czasie? Togrutanka wyglądała jakby miała za chwilę zemdleć ,była chudsza niż normalnie ,blada ,jej ubrania były w opłakanym stanie ,widział wiele większych i mniejszych ran ,z których spływała krew ,ale mimo wszystko ona się do niego uśmiechała. Doskonale wiedział ,że nie przyzna się jak źle się czuje ,starała się wyglądać jakby nic jej nie było ,ale on w Mocy czuł jej ból i zmęczenie ,była wyczerpana.
-To nic...-powiedziała widząc jak na nią patrzył.
-Nie udawaj ,nie przede mną.-odpowiedział ścierając z jej policzka pył-Doskonale wiem ,że jesteś wykończona...-nagle urwał ale ona wyczytała z jego oczu co chciał jeszcze powiedzieć ,był gotowy zabić osobę ,która jej to zrobiła. Nie ,nawet tego by nie zrobił ,to by uprościło sprawę ,ten ktoś powinien cierpieć. Nikt nie będzie tak traktował jego przyjaciół ani nikogo innego.
-Chase...-odezwała się Tano przywołując go do świata realnego-To wszystko jest niewarzne...-westchnęła cicho.
-Już włazisz mi do głowy?-mimo wszystko nie mógł powstrzymać ironicznego uśmiechu.
-Ktoś musi cię pilnować.-odparła-Ale mógłbyś skontaktować się z moim mistrzem... znając go pewnie wychodzi z siebie...-poprosiła.
-Ale ty bez marudzenia idziesz do medyka ,a jak wrócimy do Świątyni żadnego kombinowania i wykręcania się ,że nic ci nie jest.-odpowiedział.
-Nienawidzisz mnie co?-pokręciła głową-Niech ci będzie ale jest jeszcze coś... Jake?-zwróciła się do chłopaka za nią-Powiesz mu gdzie mieszkasz ,obiecałam ci ,że wrócisz do domu.
Jake niepewnie pokiwał głową a Ahsoka bezczelnie uśmiechnęła się do Chase'a.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Tadam ,znowu pisałam z telefonu bo znowu rodzice na mnie naskoczyli i kazali siedzieć w moim pokoju (SERIO!? *facepalm*). Więc siedzę ,taki Forever Alone i męczę kota Pop-rockiem. Dedykacja dla Wiki (sama jesteś ciul :P).